Błogie życie Nauki Śri Nisargadatty Maharaja - Robert Powell

W 1981 roku zmarł jeden z najbardziej niezwykłych nauczycieli duchowych naszych czasów, a może nawet całej ludzkości - Śri Nisargadatta Maharaj. W książce "Błogie życie" Robert Powell próbuje z dostępnych informacji wydobyć istotę nauk Maharaja i przedstawić jej rezultat w kategoriach, które są łatwo zrozumiałe i nie wymagają żadnej specjalistycznej wiedzy religijnej czy filozoficznej.


Nisargadatta Maharaj (1897-1981) - Mistrz Nava Natha Sampradaya
Śri Nisargadatta Maharaj (1897 - 1981), jeden z najważniejszych nauczycieli XX wieku, mieszkał i nauczał w Indiach, w małym mieszkaniu znajdującym Mumai (Bombaju). Maharaj - zrealizowany mistrz tantrycznej linii Natha Sampradaya - miał żonę i czwórkę dzieci. Przez wiele lat utrzymywał się wraz z rodziną sprzedając tanie towary, w tym tanie indyjskie papierosy, na małym straganie na ulicach Mumai (Bombaju).

Jak dawni mistrzowie Zen, Laja czy Radża Jogi, styl Nisargadatty jest gwałtowny, prowokacyjny i przenika aż do samego jądra, by ostatecznie spowodować lawinowe zmiany w świadomości nawet tego, kto tylko czyta jego wykłady.
Był trzecim, po Śri Ramana Maharishim i Jiddu Krishnamurtim, mędrcem i filozofem hinduskim dwudziestego wieku; podobnie jak oni podążał drogą adwaita wedanty.

„BŁOGIE ŻYCIE”
Perły wśród rozmów ze Śri Nisargadattą Maharaj

• Jeżeli niczego nie żądasz od świata ani od Boga, jeżeli niczego nie chcesz, niczego nie szukasz, niczego nie oczekujesz, to Najwyższy stan przyjdzie do ciebie bez zaproszenia – nie wzywany, nieoczekiwany!

• Zapomnij to, co wiesz, ale pamiętaj, że to ty jesteś tym, który wie. Nie pogrążaj się cały czas w swoich doświadczeniach. Pamiętaj, że jesteś poza tym, który doświadcza, wiecznie jesteś tym, który się nie urodził i który nie umrze.

• Pamiętaj, że nie możesz porzucić tego, czego nie znasz. Aby siebie przekroczyć, musisz siebie poznać.

• Człowiek, który twierdzi, że wie, co jest dobre dla innych, jest niebezpieczny.

• Nie może istnieć świadomość bez wszechświadomości, ale może istnieć wszechświadomość bez świadomości, tak jak w głębokim śnie.

• Świadomość nie świeci sama z siebie. Świeci światłem, które pochodzi spoza niej.

• Umysł musi się nauczyć, że poza poruszającym się umysłem znajduje się tło świadomości, które się nie zmienia. Umysł musi dojść do poznania prawdziwego ja i szanować je oraz przestać je zasłaniać, jak księżyc, który zasłania słońce w czasie zaćmienia.

• Wszelka świadomość jest ograniczona, a tym samym bolesna. U podstaw świadomości leży pragnienie, potrzeba doświadczania.

• Kiedy zrozumiesz, że nazwy i kształty są pustymi skorupami bez żadnej wartości, a to, co rzeczywiste nie ma nazwy ani kształtu, bo jest czystą energią życia i światłem świadomości, będziesz odczuwał spokój, pogrążony w głębokiej ciszy rzeczywistości.

• Karmienie idei: „ Jestem grzesznikiem, nie jestem grzesznikiem”, jest grzechem. Utożsamianie się z czymś określonym jest największym ze wszystkich grzechów. To co nieosobowe jest rzeczywiste, to co osobowe pojawia się i znika.

• Jeśli chcesz grzeszyć, to grzesz z głębi serca i otwarcie. Grzechy także czegoś uczą gorliwego grzesznika, tak jak cnoty czegoś uczą gorliwego świętego. Mieszanie jednego z drugim jest czymś bardzo zgubnym. Nic nie potrafi zablokować cię tak skutecznie jak kompromis, ponieważ pokazuje on brak gorliwości, bez której niczego nie można dokonać.

• Jedynym celem przyzwoitego i dobrze zarządzanego życia jest uwolnienie człowieka z niewoli chaosu i brzemienia smutku.

• Gdy uwalniasz się od tego świata, możesz coś z nim zrobić.

• Nic wartościowego nie przydarzy się umysłowi, który dokładnie wie, czego chce.

• Ten, kto zna tylko święte pisma, to tak jakby niczego nie znał. Wiedzieć znaczy być.

• Twoje ja jest twoim najwyższym nauczycielem. Nauczyciel z zewnątrz jest zaledwie kamieniem milowym. Wyłącznie twój wewnętrzny nauczyciel będzie szedł z tobą aż do celu, ponieważ on sam jest tym celem.

• W twoim świecie byłbym najbardziej nieszczęśliwym z ludzi. Budzić się, jeść, rozmawiać, ponownie kłaść się spać - cóż za zawracanie głowy!

• Moje doświadczenie jest takie : wszystko jest błogością. Ale pragnienie szczęścia stwarza ból. W ten sposób szczęście staje się nasieniem bólu. Cały ocean bólu rodzi się z pragnienia. Porzuć pragnienie przyjemności, a wtedy nie będziesz wiedział, czym jest ból.

• Aby poznać świat, zapominasz o sobie - aby poznać siebie, zapominasz o świecie.

• Co jest warte twoje szczęście, skoro musisz starać się i pracować na nie. Prawdziwe szczęście jest spontaniczne i nie wymaga wysiłku.

• Przyjemność i ból kolejno po sobie następują. Szczęście jest czymś niewzruszonym. To, czego możesz szukać i odnaleźć, nie jest niczym realnym. Odnajdź to, czego nigdy nie zgubiłeś, odnajdź to, czego nikt nie może ci odebrać.

• Szczęście, to harmonia pomiędzy tym, co wewnątrz i tym, co na zewnątrz. Jednak identyfikowanie się z tym, co na zewnątrz powoduje cierpienie.

• Kiedy już będziesz miał całkowitą pewność, że nic oprócz wyobraźni nie może sprawić ci kłopotu, to będziesz ignorował twe pragnienia i lęki, koncepcje i idee i będziesz żył samą prawdą.

• Mądrość leży w tym, by nigdy nie zapominać, że ja jest zawsze obecnym źródłem doświadczającego i jego doświadczenia. Mądrość jest całkowitą negacją tego co nierzeczywiste. Widzenie tego co nierzeczywiste jest mądrością. Poza tym znajduje się tylko to, co niewyrażalne.

• Wolność jest wolnością od martwienia się. Uświadamiając sobie, że nie masz wpływu na rezultaty, przestajesz przywiązywać wagę do swoich pragnień i lęków. Pozwól im przychodzić i odchodzić. Nie karm ich swoim zainteresowaniem i uwagą.

• Wszystkie twoje problemy biorą się z tego, że się określasz, a tym samym ograniczasz. Kiedy nie będziesz myślał o sobie, że jesteś tym lub tamtym, wszystkie problemy znikną.

• Czysty umysł widzi rzeczy takimi, jakimi są - jako bańki mydlane w świadomości. Bańki te pojawiają się, znikają i znowu się pojawiają, nie mając realnego bytu. Każda bańka jest ciałem, a te wszystkie ciała są mną.

• Kiedy wysiłek jest potrzebny, pojawia się. Kiedy istotna staje się bezwysiłkowość, to ona zaczyna przewodzić. Nie musisz stale ponaglać życia. Po prostu płyń razem z nim i całkowicie zaangażuj się w chwilę obecną, która jest umieraniem teraz dla teraz, albowiem życie jest umieraniem. Bez śmierci nie ma życia.

• Czy człowiek szczęśliwy szuka szczęścia? Jakże niespokojni są ludzie, jak nieustannie są w ruchu! Cierpią dlatego, że szukają ulgi w przyjemności. Całe szczęście, jakie mogą sobie wyobrazić, to zapewnienie sobie powtarzalnych przyjemności.

• W chwili gdy poznasz swą prawdziwą istotę, niczego się już nie będziesz obawiać. Śmierć daje wolność i siłę. Aby być wolnym w tym świecie, musisz umrzeć dla świata.

• Nie utożsamiaj się ze światem, a nie będziesz cierpiał.

• Ewangelia samorealizacji raz usłyszana, nigdy nie popadnie w zapomnienie. Jak nasiono pozostawione w ziemi, poczeka na odpowiednią porę roku, by wykiełkować i rozwinąć się w potężne drzewo.

• Kiedy wszystkie fałszywe samoidentyfikacje zostaną odrzucone, pozostaje jedynie wszechobejmująca miłość.

• Nie ma czegoś takiego jak osoba. Są jedynie restrykcje i ograniczenia. Całkowita ich suma stanowi definicję osoby.

• Z mojego punktu widzenia wszystko dzieje się samo z siebie, całkiem spontanicznie. Człowiek wyobraża sobie jednak, że pracuje dla jakiejś zachęty, że zmierza do jakiegoś celu.

• Cierpienie jest wołaniem o dociekanie, wszelki ból wymaga dokładnego badania. Nie bądź leniwy w myśleniu.

• Jedynym celem życia jest życie.

• Umysł tworzy czas i przestrzeń, i swe własne wytwory bierze za rzeczywistość. Wszystko znajduje się tu i teraz, ale my tego nie widzimy. Naprawdę wszystko jest we mnie i dzieje się przeze mnie. Nie ma niczego innego. Już sama idea czegoś "innego" jest katastrofą i nieszczęściem.

• Czas istnieje w umyśle, przestrzeń istnieje w umyśle. Prawo przyczyny i skutku także jest sposobem myślenia. W rzeczywistości wszystko znajduje się tu i teraz, wszystko jest jednym. Różnorodność i rozmaitość istnieją jedynie w umyśle.

• W rzeczywistości nic się nie dzieje. Na ekranie umysłu przeznaczenie ciągle wyświetla swoje filmy, wspomnienia poprzednich projekcji i w taki sposób iluzja nieustannie odnawia samą siebie. Filmy pojawiają się i przemijają - światło odcięte jest przez ignorancję. Ujrzyj więc światło i zlekceważ film.

I am only the Self - Nisargadatta Maharaj