Bardzo ciekawy raport przygotowany przez. Międzynarodową Unię Humanistyczno-Etyczną zamieszczono na Indy100.com dot. krajów w których apostazja karana jest śmiercią. Czytamy w nim, że Trzynaście krajów, w których większość stanowią muzułmanie, karze apostazję (wyrzeczenie się określonej religii) lub bluźnierstwo śmiercią tylko z powodu przekonań lub ich braku.



Wymienionymi  państwami są Afganistan, Iran, Malezja, Malediwy, Mauretania, Nigeria, Pakistan, Katar, Arabia Saudyjska, Somalia, Sudan, Zjednoczone Emiraty Arabskie i Jemen.

Wszystkie te kraje, z wyjątkiem Pakistanu, dopuszczają karę śmierci za apostazję, podczas gdy Pakistan nakłada karę śmierci za bluźnierstwo - w tym za niewiarę w Boga..



Wśród najlepiej sklasyfikowanych krajów w raporcie, które otrzymały ocenę „wolne i równe”, znalazły się Jamajka, Urugwaj, Japonia, Tajwan i Belgia.


Istotna informacja również dotyczy Wielkiej Brytanii, która w raporcie otrzymała średnia klasyfikację w ramach tzw. Dyskryminacji Systemowej.  Powodem do niepokoju są różne subwencje państwowe oraz istniejące przywileje religijne i zwolnienia prawne

Więcej informacji znajdziecie na stronie:

https://www.indy100.com/article/the-countries-where-apostasy-is-punishable-by-death--Z110j2Uwxb


.
.


Zbiorowa apostazja we Wrocławiu


Osoby zainteresowane apostazją w Polsce mogą skorzystać z portalu zajmującego się tą problematyką www.apostazja.info

na szczęście żyjemy w kraju w którym konstytucja gwarantuje swobodę wyznania oraz światopoglądu a wszelkie próby wymuszania, nękania stanowią w świetle prawa przestępstwo.

Wybrane niektóre fragmenty z
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
Art. 30.
Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.
Art. 31.
Wolność człowieka podlega ochronie prawnej.
Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje.
Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
Art. 32.
Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.
Art. 39.
Nikt nie może być poddany eksperymentom naukowym, w tym medycznym, bez dobrowolnie wyrażonej zgody.
Art. 40.
Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych.
Art. 43.
Zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości nie podlegają przedawnieniu.
Art. 53.
Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii.
Wolność religii obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wyboru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi, publicznie lub prywatnie, swojej religii przez uprawianie kultu, modlitwę, uczestniczenie w obrzędach, praktykowanie i nauczanie. Wolność religii obejmuje także posiadanie świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują.
Nikt nie może być zmuszany do uczestniczenia ani do nieuczestniczenia w praktykach religijnych.
Nikt nie może być obowiązany przez organy władzy publicznej do ujawnienia swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania.
Art. 54.
Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.
Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. Ustawa może wprowadzić obowiązek uprzedniego uzyskania koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej.
Art. 57.
Każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia w nich. Ograniczenie tej wolności może określać ustawa.
Art. 68.
Każdy ma prawo do ochrony zdrowia