Duchowość na co dzień. Ścieżka współczesnego mistyka - Maciej Wielobób

Skoro zastanawiasz się nad zagłębieniem się w treść tej książki, być może nie odnalazłeś spełnienia w sukcesie zawodowym, uznaniu innych, a nawet życiu rodzinnym. Doświadczasz pewnej tęsknoty, która popycha Cię do przewartościowania swoich priorytetów i poszukiwania swojej życiowej ścieżki. Drogi rozwoju duchowego.

Ścieżka duchowa, mistyczna opiera się na pewnym paradoksie: choć nie ma konkretnej drogi do przejścia, musimy rozpocząć swoją ścieżkę, wykonać pewne kroki, gdyż to co doświadczymy na drodze pozwoli nam zacząć proces oduczania się, dzięki któremu możemy powrócić do samego siebie. Książka Macieja Wieloboba jest swoistym przewodnikiem w tej wewnętrznej podróży. Pokazuje nam gdzie i jak powinniśmy zacząć, jak również przeprowadza poprzez najważniejsze zagadnienia na ścieżce, zapoznaje z kontekstem i praktyką sufickich mantr oraz umożliwia nam rozpoczęcie samodzielnego treniningu etyczno-psychologicznego, który jest podstawą duchowej ścieżki.

Nawiązując do tego poczucia wewnętrznego spokoju – jak praktykowanie jogi i medytacji wpływa na nasze zdrowie psychiczne?

 

M: Tak naprawdę nie jest łatwo odpowiedzieć na to pytanie, bo to zależy co kto z jogi i medytacji bierze. Sama tradycyjnie pojęta joga czy ścieżka duchowa jest bardzo kompleksowym systemem, obejmuje i rozwój fizyczny i w zakresie świadomości ciała, i kształtowanie etyczno-psychologiczne, rozmaite techniki uważności i medytacji oraz nawet możliwości oswojenia pewnych doświadczeń metafizycznych. Natomiast rzadko kto bierze to jako całość. Wiele osób praktykuje np. jogę w formie tylko asan – pozycji jogi. I to już sporo daje w kontekście zadbania o swoje zdrowie psychiczne, bo po pierwsze jest ten aspekt poświęcenia sobie czasu, o którym wspominałem na początku, a po drugie możemy uwolnić napięcie z ciała, a wszak w ciele odciskają się też nasze doświadczenia psychiczne i owe napięcia też do pewnego stopnia kształtują nasze odczucia, emocje, a nawet postawy i zachowania. Jeden z moich nauczycieli – Donald VanHowten – wręcz nazywa napięcia w powięziach „odciskami życia”. Oczywiście nasze doświadczenia nas kształtują i swoją historię trzeba uszanować, ale dobrze by owe „odciski życia” były elastyczne.

Oczywiście jeśli tylko zajmiemy się uwalnianiem napięcia z ciała, a nie zmienimy postaw i zachowań, które generują to napięcie to będzie ono wracać.

Z drugiej strony niektórzy idą tylko w technikę medytacji, np. idąc na kurs mindfulness. Sama procedura, która jest tam uczona jest prawidłowa, ale znowu po pierwsze medytacja to nie sama technika, po drugie to znowu tylko jeden wycinek duchowej czy rozwojowej ścieżki, a po trzecie to nie jest tak, jak to przedstawiają niektórzy, że gdy nauczymy się „bycia tu i teraz” to rozwiązuje to nasze wszystkie problemy. Jest to niezbędna umiejętność, bez której nie da się pójść dalej, ale do spełnienia potrzebujemy dużo więcej.

 

W wielu tradycyjnych ścieżkach medytacyjnych za najważniejszy aspekt uważano trening etyczno-psychologiczny, ponieważ uczy on z jednej strony przeżywania doświadczeń takimi, jakie są, a z drugiej strony pomaga odkryć co jest dla nas najważniejsze i uczy spójności z tym. Bez spójności ze swoimi wartościami, nawet regularnie medytując i uwalniając ciało od napięcia, nie odnajdziemy głębokiego spokoju wewnętrznego.


Podsumowując tę moją przydługą wypowiedź – warto szukać na swojej rozwojowej drodze szerokiego spektrum pracy z sobą, na poziomie ciała i jego świadomości, oddechu, codziennej uważności, medytacji, ale i rozwoju etycznego. Może rozwój etyczny kojarzy nam się często z jakimiś zakazami i nakazami, ale w tradycyjnych ścieżkach duchowych rozwój jest zawsze swego rodzaju dialogiem – dialogiem ze sobą, z nauczycielem i tradycją czy zastaną wiedzą. Bezmyślne naśladownictwo nie niesie wolności osobistej czy duchowej, jedynie tego rodzaju dialog kształtuje naszą świadomość.

 

I:  Co jest Twoją najważniejszą, zawodową misją?

M: Trochę się boję słowa „misja”, bo nie chciałbym wpadać w misyjność właśnie. Nie ma nic gorszego jak starać się wszystkich na siłę zbawiać. Ale jeśli potraktowalibyśmy to słowo „misja” w sposób zrównoważony, to powiedziałbym, że chcę informować ludzi jakie jest znaczenie medytacji i podobnych praktyk i do czego mogą posłużyć. Wiele osób potrzebuje tego, co medytacja im może dać, ale po prostu nie wiedzą, że medytacja czy podobne praktyki mogą odpowiedzieć na ich potrzeby, bo ich nie rozumieją. Dlatego ja staram się tłumaczyć pewne kwestie na język możliwie najbardziej zrozumiały i pokazywać też konkretne zastosowania na co dzień.

★★★★★

Maciej Wielobób jest mężem Agnieszki, tatą Tymona, nauczycielem medytacji i jogi oraz autorem wielu książek. Odebrał konwencjonalne wykształcenie w zakresie rozwoju osobistego, jogi i medytacji dostępne na Zachodzie, ale też od 1994 roku podąża tradycyjną ścieżką mistyczną indyjskich sufich. Był członkiem zarządu głównego Międzynarodowego Ruchu Sufich, a obecnie jest głową Otwartej Drogi (The Open Way), jednej z sufickich organizacji inspirowanych nauczaniem Hazrata Inayata Khana. Naucza jogi i medytacji w Polsce i Europie, zarówno na uczelniach, jak i podczas mniej formalnych warsztatów i odosobnień.

Wielobób w prosty i użyteczny sposób przekazuje głębię tradycyjnej wiedzy medytacyjnej, tak by czytelnicy i uczestnicy zajęć mogli uwalniać się od napięcia, doświadczać spokoju umysłu i wykorzystywać pełnię swoich możliwości. Uwielbia pokazywać konkretne zastosowania dawnych koncepcji i narzędzi w życiu codziennym.

Duchowość w codzienności (perspektywa chrześcijańska i suficka)